Herman en Anneloes Meijer
Vogels in de kerk
Toen ik kind was en in Elspeet kerkte, zat
er een keer een vogel in de kerk. Grote consternatie. 800 paar ogen volgden (al
dan niet stiekem) het nerveuse gefladder van de vogel die om de zoveel minuten
vanachter het orgel tevoorschijn kwam. Gelukkig vond de vogel na verloop van
tijd zelf de uitgang en was gevlogen.
Buiten de westerse wereld zitten er eigenlijk altijd vogels in de kerk. Ook vanmorgen in de Sint Michael hier in Blantyre. Deze prachtige kathedraal, ruim 130 jaar geleden door Schotse zendelingen bedacht en gebouwd door lokale bouwvakkers zonder enige ervaring met dergelijke kerkbouw, is de grote trots van de Presbyteriaanse kerk in het zuiden van Malawi.
Een aantal mussen vliegt vrolijk en vrij door het kerkgebouw tijdens de dienst. Het blijde hemelrond wordt af en toe verwisseld met de houten gewelven van de kerk. Zo moet het vroeger in de tabernakel ook zijn gegaan. Mus en zwaluw vinden letterlijk een plekje in het huis van God. Het ontroerde me vanmorgen een beetje.
"Zo moet het vroeger in de tabernakel ook zijn gegaan. Mus en zwaluw vinden letterlijk een plekje in het huis van God. Het ontroerde me vanmorgen een beetje."
Hoogste lied
Zodra er tijdens de dienst even een stilte viel, hoorde je het gekwetter van de vogels. De lofzang wordt vanmorgen door mens en mus aangeheven. Die vogels hier in de kerk hebben het maar getroffen, want gelukkig zijn zij die in het huis van God wonen en Hem voortdurend loven (Psalm 84 vers 5).
De kerk; een plek voor vogels van verschillend pluimage; pechvogels, vreemde vogels, gladde vogels, slimme vogels en geluksvogels. Elke vogel zingt zoals het gebekt is, samen zingen we het Hoogste lied.
