Herman en Anneloes Meijer
Bidden voor een banaan
De nachten in Malawi zijn tot op heden aangename oasen van koelte. We worden wakker om 6.30 uur, buiten is het stil. Blijkbaar heeft een verre buurman in het holst van de nacht toch het muziekvervangende kabaal uitgezet.
Na een goede douche ga ik samen met onze nachtwacht de groentetuin in. De schoonmaakster met haar bescheiden lach is inmiddels ook gearriveerd. Anneloes bakt een bananencake.
Oogsten
Een paar Angolese Blauwfazantjes scharrelen rond op het grasveld. We oogsten aardbeien uit onze tuin. Niet door ons geplant, ook niet door ons verzorgd, maar wel de vruchten mogen plukken. Dat is genade. Ook de wortelen zijn oogstrijp. Ik probeer een gesprekje te voeren met de nachtwacht. Dat is lastig. Mijn Chichewa (lokale taal hier in Zuid-Malawi) is daarvoor te slecht. Met een hoop onhandig gebaren snappen we elkaar toch. Ik zaai wat peulen, wortelen en courgette. Op hoop van zegen.
"God danken voor het koffiedrinken. Dat ben ik als Nederlander niet gewend. Het is 'maar' een tussendoortje."
Koffiedrinken
We gaan koffiedrinken zonder koffie. Samen zitten we op de veranda. Anneloes, Ralf, ik en deze twee vriendelijke Malawiërs. Allemaal wat onbeholpen. D'r staan bananen op tafel, versgebakken bananencake en koppen thee. Ineens begint de nachtwacht te bidden. In het Chichewa. Verschillende keren hoor ik het woord 'Zikomo', dankuwel! God danken voor het koffiedrinken. Dat ben ik als Nederlander niet gewend. Het is 'maar' een tussendoortje.
Maar als genoeg eten niet vanzelfsprekend is en nu, maar zeker straks tijdens het koude seizoen, de magen hier in Malawi lang niet altijd vol zitten, dan kijk je anders naar voedsel. Dan dank je ook voor een banaan. Terecht natuurlijk. Genoeg eten is niet evident, het is een geschenk. En dan past dankbaarheid. Zikomo!
