Sluiten

Druk op enter om te zoeken, ESC om te sluiten.

Willem-Jan de Wit

Onderwijs al de Volken

Groepsfoto onderwijs de volken Willem Jan de Wit
Onderwijs al de volken

De zendingsopdracht aan het eind van Mattheüs 28 is duidelijk: “Ga dan heen, onderwijs al de volken …” (HSV) of “Ga dus op weg en maak alle volken tot mijn leerlingen” (NBV21). De afgelopen eeuwen heeft het zendingsbevel velen in beweging gebracht. Tegenwoordig is dat minder, althans in Nederland. Kerk en zending hebben mensen nodig, maar er zijn niet meer zoveel mensen die zich geroepen weten. Toen ik in 2007 wereldkundig maakte dat ik me ging voorbereiden om uitgezonden te worden naar Egypte, reageerde iemand al verbaasd: “Dat dat tegenwoordig nog bestaat, zeg, dat iemand voor z’n geloof naar het buitenland gaat!”

De GZB vroeg een half jaar geleden om te bidden om nieuwe zendingswerkers: “De oogst is wel groot, maar er zijn weinig arbeiders. Bid daarom tot de Heere van de oogst dat Hij arbeiders in Zijn oogst uitzendt” (Matt. 9:37–38). Inmiddels is een actieve wervingscampagne gestart met als slogans: “Verander je perspectief!” en “Ook jij bent geroepen.”

Laatste der Mohikanen

Kijk je eenmaal wat verder dan het geseculariseerde Nederland, dan ontdek je al snel dat je als zendingswerker helemaal niet de laatste der Mohikanen bent. In de wereldkerk leeft het zendingsbevel nog en juist nu volop. In Afrika en het Midden-Oosten is een groeiend besef dat een zendeling niet iemand is die uit het Westen naar jouw land komt, maar dat je zelf tot zending bent geroepen – in Latijns-Amerika en diverse Aziatische landen speelt dit waarschijnlijk zelfs nog meer. Een paar voorbeelden van wat er gaande is:

In Nederland zijn er goede theologische opleidingen maar is het soms zoeken naar voldoende studenten die zich geroepen weten predikant te worden. Een jaar geleden woonde ik een conferentie bij van de International Council for Evangelical Theological Education (ICETE) en merkte ik dat wereldwijd de uitdaging echt anders ligt: op veel plaatsen is de kerk zo snel gegroeid dat alle zeilen moeten worden bijgezet om al diegenen voldoende toe te rusten die geroepen zijn als predikant of anderszins gemeenten te dienen. Daarom wordt sterk ingezet op meer samenwerking tussen formeel theologisch onderwijs (bachelors en masters aan seminaries, etc.) en non-formal onderwijs (allerlei kortere trainingen).

Deze dagen vindt in Panama een internationaal congres plaats over het trainen van pastors (predikanten en andere gemeenteleiders). De vraag is hier al niet meer: “Hoe trainen we tot 2030 honderdduizend pastors voor de kerk wereldwijd?” maar: “Hoe zorgen we voor honderdduizend wel toegeruste trainers van pastors?”

Afgelopen juni vond in Amsterdam een internationale conferentie plaats om een beslissend decennium van wereldwijde evangelisatie in te luiden waarin ieder mens op aarde de kans krijgt het evangelie te horen. “Hoe kunnen acht miljard mensen een echte ontmoeting met Jezus Christus hebben?” was de vraag.

Komend jaar vindt de vierde internationale conferentie van de Lausannebeweging plaats, waarbij de vraag centraal staat hoe de kerk wereldwijd tot 2050 de zendingsopdracht zo goed mogelijk gestalte kan geven. Ter voorbereiding op deze internationale conferentie worden momenteel in verschillende werelddelen regionale conferenties en online bijeenkomsten gehouden. De afgelopen weken heb ik zo een reeks zoommeetings van “L4AM” (Lausanne 4 Afrika en Midden-Oosten) bijgewoond, met tal van sprekers uit landen in deze regio.

willem_jan_de_wit_egypte_theologie_studenten

Willem Jan de Wit

Wat een kans!

Ik kan niet alles samenvatten, maar ik proef een sterk verlangen dat Afrika als het meest christelijke continent zelf meer en meer missionair wordt. Eén van de sprekers rekende voor hoeveel jongelui er in Afrika zijn (heel veel: honderden miljoenen) en hoeveel procent daarvan betrokken christen is: “Dat is in principe ons potentieel aan zendelingen om de wereldwijde kerk te dienen.” Een ander: “In Afrika moeten we jongeren die voor werk of studie naar het buitenland gaan veel meer zien als ‘mission force’ en hen daar dan ook voor toerusten.” En weer een ander: “Het atheïstische China geeft studiebeurzen aan vele duizenden Afrikaanse studenten om daar te komen studeren. Wat een kans!” En: “We moeten kinderen en jongeren niet alleen tot Christus leiden maar hen ook warm maken voor zendingswerk.” En: “Geef jongeren echt wat mee en daag hen uit: we denken vaak dat ze taartjes willen, maar ze verlangen juist naar stevige kost.” En: “Maak hen bewust van de risico’s van sociale media, maar stimuleer ze vooral ook om hun gaven en vaardigheden te gebruiken om via sociale media het geloof met leeftijdsgenoten te delen.”

Kortom, wereldwijd wordt het zendingsbevel zeker niet als een beetje passé beschouwd maar juist als een opdracht voor nu en de nabije toekomst. Er is een verlangen om het evangelie bij onbereikte bevolkingsgroepen te brengen, maar er is ook een enorme behoefte aan verder onderwijs en toerusting op alle niveaus. De getallen kunnen je doen duizelen: tegenwoordig worden wereldwijd zo’n 2,4 miljard mensen tot het christendom gerekend, meer dan ooit tevoren en 800.000 keer zoveel als die 3000 op de eerste pinksterdag waar Handelingen 2 van verhaalt. Een schatting zegt dat dit aantal de komende dertig jaar nog wel eens tot zo’n 3 miljard kan groeien.

Moraal van het verhaal

Wat is de moraal van dit verhaal? Zegt u het maar: Misschien verandert het meteen je perspectief en weet je het opeens: “Ook ik ben geroepen” – geroepen om gehoor te geven aan de zendingsopdracht in onze tijd. Misschien denk je: “Onderwijs alle volken? Is het niet veeleer tijd om ons door alle volken te laten onderwijzen?” Misschien kijk je wat kritischer naar al die missionaire bewegingen in het wereldchristendom en voel je dat de wereldkerk een nuchtere Nederlandse inbreng juist nu goed kan gebruiken. Misschien botst het vooral van binnen: het verhaal van het jeugdige missionaire elan van de kerk wereldwijd tegenover de realiteit van de krimpende kerk in Nederland en het diepgewortelde gevoel dat het christelijk geloof eigenlijk passé is. Misschien is dit de vraag: wat doet die botsing met me? Wat doe ik met die botsing?

Dit verhaal verscheen op 15 November in het Friesch Dagblad.

Meer lezen over het werk van Willem-Jan?

Willem-Jan de Wit is werkzaam als docent Oude Testament en systematische theologie aan het Evangelical Theological Seminary in Cairo (ETSC). Dit seminarie leidt jongemannen op tot predikant voor de Presbyteriaanse Kerk in Egypte en trekt daarnaast honderden deeltijdstudenten uit de verschillende kerken in Egypte en de Arabische wereld die een goede theologische opleiding zoeken voor persoonlijke vorming of ter ondersteuning van hun taak/ambt in de kerk als ouderling, jeugdleider, etc. of om zich voor te bereiden om in de toekomst zelf docent te worden.

Lees meer

Vul hier uw eigen inhoud in.

Verhalen

Foto verhaal Egypte de Wit
Egypte
De kerk in het Midden-Oosten

Heer, zie ons in gevaar

Header Willem Jan de Wit Dorpsgemeente Egypte
Egypte
De kerk in het Midden-Oosten

Wat gebeurt er zoal in een Egyptische dorpsgemeente?

Headerafbeelding Egypte verhaal De Wit
Egypte
De kerk in het Midden-Oosten

Een haan in de kerk

Headerafbeelding Nijldal en Torajaland Egypte
Egypte
De kerk in het Midden-Oosten

Friesland, het Nijldal en Toraja-land

Header verhaal egypte psalmen
Egypte
De kerk in het Midden-Oosten

Psalmen op Youtube en in Egypte

Headerafbeelding egypte willem jan feestelijk
Egypte
De kerk in het Midden-Oosten

Een feestelijke woensdag

IMG_20200726_181534 (2)
Egypte
De kerk in het Midden-Oosten

Luisteren

IMG-20230430-WA0003 foto willem-jan de wit
Egypte
De kerk in het Midden-Oosten

Van domino tot dominee: theologie studeren in Egypte

IMG_20230822_110933 - sfeerfoto kerkdienst Willem-Jan de Wit
Egypte
De kerk in het Midden-Oosten

Een 'gesloten' kerk in het diepe Zuiden van Egypte