GZB-Experience VITA-Malawi | 2

Na een heerlijk ontbijt gingen we als dames aan de slag om servetten te knippen. Deze dag staat de vrouwengevangenis op het programma en willen we samen met deze vrouwen een mooie bloem voor ze maken van servetten. Lycra, pastoraal gevangeniswerker, begeleid ons bij dit bezoek. Zij gaat iedere dag, vrijwillig, naar de gevangenissen om van de liefde van de Heere Jezus te spreken tot deze vrouwen. Zij is door de Heere op een wonderlijke wijze naar deze vrouwen geroepen. Wat is zij een voorbeeld voor velen van ons.

We werden, toen we aan kwamen, hartelijk welkom geheten door een prachtig gezang zoals ze dat hier in Malawi zo mooi kunnen. Wat hadden we een fijne ontmoeting. Er werd gezongen, gebeden en Gods woord gebracht. Geknutseld met elkaar en allerlei kleding en etenswaren uitgedeeld. De vrouwen zijn hier zo ontzettend dankbaar en blij mee, omdat ze voor het eten afhankelijk zijn van mensen die het brengen. Daarna mochten we nog een kijkje in de gevangenis nemen. Een koeienstal in Nederland is nog schoner en groter dan hoe deze vrouwen hutje mutje moeten leven in deze omgeving waar echt niemand wil zijn. Wat een immens hartverscheurende situatie…

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Daarna gingen we op weg naar de theeplantage waar we een heerlijke maaltijd kregen en waarin Lycra haar mooie verhaal met ons deelde. We keken nog even op de theeplantage en brachten daarna Lycra thuis en kochten mooie lappen van haar en mooie zelfgemaakte kleding, zodat ze van dat geld weer eten kon brengen naar de gevangenissen. Nadat de bus volgeladen was met verschillende spullen konden we vertrekken. Sommige dames nuttigden nog een heerlijk gebakken ei bij aankomst in de avond. Zo was deze bijzondere dag met indrukwekkende beelden weer voorbij gevlogen.

De volgende morgen zaten we om 6.00 uur alweer aan het ontbijt, omdat we om 7.30 uur verwacht werden bij de vrouwenvereniging Mvano van Blantyre. Opnieuw werden we heel hartelijk ontvangen door een vrolijke groep zingende en klappende vrouwen. Ze hadden een prachtige witte blouse met een zwarte rok aan en mooie zwarte schoenen. We zochten een plaatsje tussen de vrouwen uit Malawi en kregen bijzondere indrukken van hun vereniging. Samen met deze vrouwen hebben we gebeden, gezongen en uit de Bijbel gelezen. Wat mooi is het om één in Jezus Christus te zijn!

Iedere zaterdagmorgen beginnen ze deze werkdag met lofprijzing en aanbidding van de Heere God. Daar kunnen wij van leren! Uit dank dat we hen bezochten, verblijden ze ons met een prachtige lap stof met de kerk erop en werd er een mooie rok van getoverd, die we natuurlijk gelijk omgewikkeld hebben. We zagen er allemaal prachtig Afrikaans uit. Nadat we afscheid hadden genomen, gingen we op weg naar het gehandicaptenhuis Tidzalerana. We kregen een warm welkom van de mensen die de leiding hebben in het huis, maar ook door de gehandicapten zelf. We kregen een inkijkje wat er allemaal georganiseerd wordt door de leiding en de gehandicapten krijgen zo mogelijk zelfs een opleiding om zelfstandig aan het werk te kunnen in de toekomst. Want normaal gesproken worden gehandicapten uitgestoten uit hun familie en in de steek gelaten. Dit tehuis geeft deze mensen weer een hoopvolle toekomst. Wat een prachtig werk doen deze vrijwilligers voor deze gehandicapten. We hadden een leuke middag met ze, we deden een balspel, maakten bloemen van servetten en knutselden nog veel meer dingen samen met ze. Na het afscheid aten we onderweg een heerlijke pizza. En daarna was deze bijzondere dag weer voorbij.

Reisverslag 22 en 23 september | Geschreven door Erika Meijer

De kracht van God

Vandaag was het weer een bijzondere dag, een dag vol met nieuwe emoties, maar ook met heel veel liefde en warmte. Het ging vandaag ook allemaal een beetje anders dan dat het de andere dagen ging. We hebben ons vandaag opgesplitst in twee groepen. De ene groep ging vanmorgen naar de kerk van dominee Kutani waar we een dienst mochten bijwonen in het Afrikaans. Nienke mocht in deze dienst het kindermoment doen, en leerde de kinderen het lied lees je Bijbel bid elke dag. Dit sloot heel mooi aan op de preek die er gehouden werd met als thema volhardend bidden. De andere groep mocht met dominee Hastings mee naar een dienst met een diploma uitreiking. Deze diploma uitreiking was bedoeld voor de studenten die hun Veritas training hadden gevolgd, zodat ze beter de Bijbel kunnen begrijpen en deze ook uit kunnen leggen en kunnen toepassen in hun leven.

Vanmiddag is een deel van de groep ook naar de Veritas training geweest van de Michiru CCAP en ook dit was heel bijzonder geweest. Deze training is bedoeld voor arm en rijk en dit maakt het dus ook zo bijzonder, zelfs de mensen die niets hebben, kunnen en mogen een discipel van Jezus Christus zijn en kunnen dit met deze Bijbeltraining ook uitdragen binnen hun eigen gemeentes.

Om kwart voor 5 vertrok de bus voor wie wilde naar een zang dienst van st. Michaels. We werden weer met open armen ontvangen. Het was een wisselzang tussen de mensen hier en wij als Hollanders. Ook mochten we met elkaar zingen tot Zijn eer.

We mochten weer onze maaltijd nuttigen in het hotel en morgen is weer een nieuwe dag met zegeningen van boven.

Het was maandag weer een geweldige dag, eerst een lange auto rit met soms hobbelige stukken. Om soms naar van te worden. Aangekomen bij het wildpark Liwonde in Kutchire Lodge werden de boomhutten verdeeld. Om 3 uur gingen we met twee jeeps naar de brede shire rivier. Om daar met houten bootjes verschillende dieren te spotten en dat hebben we gedaan. Maar we zagen ook het schrijnende beeld van veel armoede en honger. Dit riep bij ons het gevoel op van geen zin meer in een mooi boottochtje te hebben, terwijl zij niets hebben. Maar eenmaal onderweg genoten we toch wel erg van de safari en hebben we veel mooie dieren kunnen zien o.a. olifanten, nijlpaarden, krokodillen en veel andere dieren.

Na twee uur varen en veel zien, was het weer tijd om terug te gaan! Bij terugkomst kregen we weer het schijnende beeld van armoede. Alles wat eetbaar was, hebben we maar aan de kinderen gegeven en wat zagen we blije gezichten. Weer in de jeeps terug naar de lodge stond voor ons een heerlijke diner klaar! Iedereen ging vroeg naar de hutten want het was de ochtend erna weer erg vroeg dag.

Reisverslag 24 en 25 september | Geschreven door Jannie Bogerd