Foka van de Beek

Samaritaanse Vrouwen delen het Evangelie

Natalya Stoykova (60, tweede vrouw van rechts op de foto) is de drijvende kracht achter de Samaritaanse Vrouwen - een kleine groep vrouwen die het Evangelie wil delen in de regio Burgas, Bulgarije. Mede dankzij het werk van Natalya zijn er ruim tien kleine huisgemeenten en bijbelstudiegroepen ontstaan. De bevolking in deze dorpen bestaat uit Bulgaren, Roma en Turkse moslims. Omdat er veel armoede in deze dorpen is, wordt er ook hulp geboden aan de meest kwetsbaren. Natalya zet zich met hart en ziel in om missionair aanwezig te zijn in de regio, als een bron van levend water.

"In mijn gebed zei ik vaak 'nee' tegen Gods roepstem. Dan zei ik: U kunt beter een pastor of diaken sturen, want ik ben maar een vrouw.”

Roepstem
Als vrouwelijke evangeliste heeft Natalya de afgelopen jaren veel vrouwen bij God gebracht. Dat juist haar vrouw-zijn haar kracht is, ontdekte ze toen ze jaren geleden in de toeristische plaats Elinite aan het werk was. Op een dag sprak God in haar hart. Natalya: "God vertelde mij dat ik een bepaald dorp moest bezoeken. Ik wist niet eens van het bestaan van dat dorp. In mijn gebed zei ik 'nee' tegen God. Ik zei: God, U werkt toch alleen met mannen? U heeft toch pastors en diakenen? Stuur hen maar. Ik ben maar een gewone vrouw. Ik kan dit helemaal niet."

"Hoe meer wanhoop er is, hoe belangrijker het is om juist nu de boodschap van Hoop te verkondigen."

Boodschap van redding
Wekenlang ervaart Natalya een strijd met God en probeert Zijn opdracht te negeren. Totdat God met een luide stem spreekt in haar hart. Natalya besluit om dit te bespreken met drie andere vrouwen waar zij veel mee samenwerkt. "We baden samen. Plotseling kreeg één van de vrouwen een boodschap van God. Ze wees op de kaart een dorp aan waar wij moesten zijn: Stratsin."

De vrouwen besluiten om Stratsin te bezoeken. In het centrum treft Natalya een vrouw aan in Turkse kleding. Natalya: "Toen ik haar zag, zei ik: looft God! Met haar vinger op haar lippen gebaarde de vrouw mij om stil te zijn; haar man was in de buurt. Als deze Turkse man zou horen wat ik tegen zijn vrouw zei dan zou hij daar een probleem van kunnen maken."

“Met een vinger op haar lippen gebaarde ze mij om stil te zijn. Als haar Turkse man zou horen dat ik 'Prijs God' tegen haar had gezegd dan zou hij daar een probleem van kunnen maken."

Bidden voor een vrouw
Op een veilig en rustig moment spreekt Natalya de Turkse vrouw. "Maandenlang heeft deze vrouw gebeden tot God - ook al wist ze niet veel van Hem. Ze had geproefd van de wereld door te drinken, roken en met mannen te slapen. Op een dag zei ze tegen God: 'Het is klaar met dit leven. Als u vergeving wilt schenken voor mijn zonden, stuur mij als teken een vrouw die niets van mij weet.' Toen de Turkse vrouw dit bad, ontving ik de oproep van God in mijn gebed. Ik deed daar maandenlang niets mee."

Natalya vertelt aan de Turkse vrouw dat zij de opdracht van God vaak van zich af had geschoven omdat zij een vrouw is. "De Turkse vrouw keek mij aan en zei: 'Ik bid niet voor pastors. Ik heb gebeden voor een vrouw.' Op dezelfde dag dat wij onderweg waren naar haar dorp, zei de vrouw tegen God: 'Heer, ik krijg geen antwoord van U waarom ik leef. Ik wil mijn leven beëindigen.' Op dat moment sprak God krachtig tot ons, zodat wij op weg gingen naar Stratsin en daar deze vrouw ontmoetten. Looft God! Deze vrouw leeft!"

Deze getuigenis was het startsein van het werk van Natalya Stoykova binnen de Samaritaanse Vrouwen. De vrouw uit Stratsin hoort van Natalya over het Evangelie en wordt de eerste christen in dat dorp. Inmiddels zijn er 150 christenen in het werkgebied van Natalya en zijn er verschillende kleine, christelijke gemeenten ontstaan.