De kerk in Azië

Een gebed wordt verhoord

In eerste instantie stond de titel 'Een droom wordt werkelijkheid' boven dit verhaal. Het was een droom voor de aanwezigen, een droom die ze in gebed bij de Heere mochten brengen. Hij hoort en verhoort het gebed, maar dan wel naar Zijn wil.

Het begon allemaal in 2010. De aanleiding van de bijeenkomst was een conferentie over theologisch onderwijs, die betrekking had op “Bijbelcursussen voor jonge en geheime gelovigen” in Azië. Ik was uitgenodigd door SEAN, de organisatie die Bijbelstudie materiaal beschikbaar stelt en op internationaal niveau coördineert. Het materiaal kende ik goed, omdat ik het eind jaren 80 zelf gebruikt had in Peru. Nu kwam ik het ook in Azië tegen. Het waren intensieve dagen, maar de bemoediging die ervan uitging, stimuleerde ons.

We verzamelden ons in een van de benedenzalen van het hotel in Kathmandu, Nepal. Achter gesloten deuren want in Azië was in één gebied het materiaal niet beschikbaar in de lokale talen. En dat waren de gesloten landen van Centraal-Azië. Velen voelden dit als een groot gemis, want juist daar woonden heel veel gelovigen. Bovendien werken velen van hen in Rusland, in Moskou. Wat zou het mooi, bemoedigend en vooral een zegen zijn voor onze broeders en zusters als ze dit materiaal tot hun beschikking zouden hebben. Het materiaal was wel vertaald in het Russisch, maar dat landde niet echt bij de volkeren in deze landen. Dit is namelijk de taal van de vroegere overheersers.Tja, wat zou er gedaan moeten worden om hen te bereiken? Veel, heel veel. Iemand moet de landen gaan bezoeken, contacten leggen, het moet vertaald worden in de lokale talen en de tekeningen moeten bij de cultuur van het land passen. Een hele uitdaging. Anneta, een Russische zuster, kent het Centraal Aziatische gebied goed en was bereid de christenen in deze landen te bezoeken. Maar waar halen we het geld vandaan voor haar bezoeken? En hoe krijgen we de leiders uit de verschillende landen bijeen hun met het materiaal te onderwijzen?

''Onze open gebedshanden waren leeg. We zagen geen mogelijkheden voor Centraal-Azië. Maar we moedigden elkaar aan te blijven bidden. De Heere doet immers wonderen."

Van dromen naar gebed

Onze eindconclusie was: als we het geld maar bij elkaar kunnen krijgen! Maar ja, dat was makkelijker gezegd dan gedaan. We bleven steken, althans: we kenden maar één weg: de weg van het gebed! De weg van navolging. Op die avond werd de groep verdeeld en steeg er een gebed van verlangen en verwachting op. Met geopende handen baden we en bemoedigden we elkaar met de woorden: "We verwachten het van de Heere!" In diverse talen werd er gebeden. De meeste mensen waren van buiten Centraal-Azië, met als uitzondering één echtpaar uit Centraal-Azië. Aan het einde van de conferentie namen we afscheid van elkaar. Onze open gebedshanden waren leeg. We zagen geen mogelijkheden voor Centraal-Azië. Maar we moedigden elkaar aan te blijven bidden. De Heere doet immers wonderen.

Gebedsverhoring

Door omstandigheden ging onverwacht een groot project in de regio Azië niet door. We hadden geld over op de Aziëbegroting. Hoe gaan we daar verantwoord mee om? Onze bede was: “Heere, opent U nu een weg voor dit werk”. De GZB begreep de noodzaak van het organiseren van een werkconferentie voor de regio. Harten werden geraakt. Anneta ging aan het werk, de eerste conferentie werd gehouden en de Heere zegende het werk. Inmiddels zijn er in alle landen van Centraal-Azië kleine organisaties met gedreven mensen die de gemeentes bezoeken, Bijbelcursussen vertalen en van nieuwe tekeningen voorzien. Het materiaal wordt geprint, vanwege plaatsgebrek zelfs in de slaapkamer van de dominee!

Op de GZB-dag 2024 zijn een aantal van deze gedreven mensen uit Centraal-Azië aanwezig. Zullen we hen steunen in dit geweldige werk. Want wat zeggen de bereikte mensen: "Ik weet nu ook wat ik geloof!"