GZB-Experience Centraal-Azië | 1

Na een goed verlopen reis bezochten we vandaag het dagcentrum voor daklozen uit de hoofdstad. Dit wordt met veel aandacht en liefde geleid door Azamat samen met zijn vrouw en vrijwilligers.

Toen Azamat een tiener was, werd hij door een oom meegenomen naar een dorp om te helpen. Van zijn zus hoorde hij dat zijn moeder ziek was geweest, maar wonderlijk was genezen door het gebed van een groep christenen. Zij was daardoor in het ziekenhuis tot geloof gekomen. Door het getuigenis van zijn moeder is Azamat ook tot geloof gekomen.

Azamat begon met zijn studie in de stad en het was een schok voor hem om daar daklozen te zien. Met een voorganger van de kerk ging hij maaltijden voor de daklozen voorbereiden. Margaret (afkomstig uit Ierland) was betrokken bij het werk onder daklozen en zo raakte hij steeds meer bij dit werk betrokken.

Margaret organiseerde (in 2003) een ontmoeting met vrijwilligers bij haar thuis, waarbij het gebed centraal stond. Zo ontstond het initiatief tot een dagcentrum. Bekzat is één van de daklozen. Hij was aan de drank en werd op straat gezet door een oom waar hij verbleef. Bekzat bezocht een kerkdienst en het Evangelie liet hem niet meer los. Zo kwam er verandering in zijn leven. Hij zet zich nu drie dagen in de week in als vrijwilliger bij de daklozenopvang. Schrijnend is dat hij nog wel regelmatig een terugval heeft en daardoor nog steeds dakloos is. Het is het verlangen van Azamat dat er een huis gekocht wordt naast de opvang, waar daklozen zoals Bekzat tijdelijk kunnen gaan wonen. Azamat benadrukte sterk de noodzaak van het gebed: “Zonder gebed zijn we nergens”. Bid u en jij mee?

Het was mooi om aan het eind van het bezoek het volgende lied toe te zingen:

Zegen hen Algoede,

neem hen in Uw hoede

en verhef Uw aangezicht,

over hen en geef hen licht.

Wat een prachtig en indrukwekkend begin van onze reis!

Pinkstervuur in Centraal-Azië

Het vuur van Pinksteren brandt! We mochten op dit Pinksterfeest getuige zijn van vele vlammen als van vuur; lees mee, en warm je aan dit teken van Gods aanwezigheid in deze regio. Neem het vuur mee in je hart – en deel het uit, waar je maar komt.

Internationale Kerk

Vanmorgen lopen we onder de stralende zon naar de Internationale Kerk. Daar horen we vele talen, gelovigen uit alle uithoeken van de wereld. Ieder bidt in zijn eigen taal het Onze Vader. Zo heeft het vast ook geklonken op die eerste Pinksterdag. De pastor legt de link tussen de vuurkolom en de tongen als van vuur; God redt uit noden, is nabij en wijst met Zijn vuur de weg.

Christen worden in Nederland, volharden in Centraal-Azië

In de middag ontmoeten we Y. Hij komt als vluchteling in Nederland, en komt daar tot geloof. Als hij terug keert ondervindt hij tegenstand doordat hij christen is. Buurtgenoten proberen hem te bekeren tot de Islam, het wordt hem onmogelijk gemaakt met een dakloze naar een ziekenhuis te gaan. Zijn dochter ervaart provocatie op school. Toch is Y. ervan overtuigd dat hij in zijn geboorteland moet zijn. “Hij is uit de dood opgestaan en naar de hemel gevaren. Door Zijn Geest is Hij altijd om ons heen. Je ervaart soms tegenstand. Maar in Gods woord staat alles wat je nodig hebt”.

In vuur en vlam

We ontmoeten ook een jonge vrouw. Zij is als kind bang voor de straf voor haar zonden, en legt zichzelf strenge wetten en regels op. Ze merkt dat dat haar geen verlossing geeft, en leeft daarna als tiener een losbandig leven. Op de universiteit ontmoet ze studenten die haar vertellen over het geloof. “Je kunt je niet voorstellen hoe veel God van je houdt”, zegt een medestudente. Dat laat haar niet meer los. Ze gaat steeds meer vragen stellen en komt tot geloof. Als ze haar ouders vertelt haar omkeer, proberen zij haar op alle manieren tot andere gedachten te brengen. Ze wordt een week lang opgesloten zonder bijbel en telefoon en om het vuur niet te verliezen, herhaalt ze Joh. 14:6 voor zich zelf. Ze doorstaat nog meerdere moeilijke situaties door zich te concentreren op Gods beloften. Toch dooft haar vlam niet uit.

Het vuur delen en leven door de Geest
We horen ook het verhaal van K. Op jonge leeftijd is hij op zoek naar God. Met zijn familie zoekt hij dit in meerdere religies. Als zijn vader overlijdt is zijn oom degene die hij moet gehoorzamen. K verdiept zich in de koran, hij studeert zelfs Arabisch. Hij is teleurgesteld als zijn oom na een periode van afwezigheid hem vertelt dat hij christen is geworden. Zijn oom dwingt K om ook christen te worden en K. wordt gedoopt. Als hij later tot persoonlijk geloof komt, belooft hij God dat hij het evangelie zal gaan delen, maar dat hij daarvoor wel een training nodig heeft. Dat vindt hij in het theologisch toerustingsonderwijs.
K. ervaart ook tegenslag in zijn leven. Hij wordt ernstig ziek, de artsen die hij bezoekt willen hem niet meer behandelen. Dat is de werkelijke situatie, de harde realiteit voor K. Maar dan ervaart hij dat Gods werkelijkheid gelukkig anders is; Zijn werkelijkheid leidt naar het leven. Er wordt vurig gebeden voor K. en zijn conditie verbetert zodanig dat hij toch verder behandeld kan worden. Die behandeling heeft succes. K.: “Voor mij is gehoorzaamheid aan God het belangrijkst. Gedachten, woorden en handelen moeten in overeenstemming met elkaar zijn.

Vurige liefde in het hospice
Op tweede Pinksterdag genieten we van een wandeling en lunch in een natuurpark. Dan rijden we naar het hospice, dat is verbonden aan de daklozenopvang die we zaterdag bezochten. Als we de poort van het hospice binnen wandelen, ervaren we rust, reinheid, liefde voor stervenden, die leefden aan de rand van de samenleving. Aangevuurd door het vuur van de Geest geven verpleegkundigen liefdevolle verzorging. Hier ontmoeten we lokale en Nederlandse palliatief verpleegkundigen. Voor stervende daklozen is er ter plekke geen regeling. Als de diagnose is gesteld, moeten zij terug naar de straat. Twee gelovigen hadden jaren terug een stukje grond gekocht, maar besloten het te schenken om voor stervende daklozen een plaats van rust te bieden. We horen dat onlangs een dakloze hier een dakloze in alle rust en in vrede mocht heengaan. Het is ontroerend om te zien hoe het team met liefde zorg verleent aan de meest kwetsbaren in deze harde samenleving.