Een reis die je leven verrijkt

De meesten zagen elkaar toen voor het eerst. Een twaalfdaags avontuur begon waarin nieuwe vriendschappen zijn ontstaan, geloof is verdiept en mooie ervaringen zijn opgedaan. Zo’n GZBExperience-reis biedt jongeren de kans om over de landsgrens heen te gaan en meer te ontdekken over God, de ander en jezelf. Mooi om daar als zendingswerker bij te zijn.

Slakken en kikkerbilletjes

Met vreugde werd de aankomst van het busje onthaald bij de kerk door gemeenteleden en Denis Scheller, die evangelist is in deze kerk. Er wachtte hen een echte Franse maaltijd. Evangelist Denis, gekleed in z’n kokspak, liet hen proeven van de Franse gastronomie: slakken en kikkerbilletjes als entrée. De één hapte direct toe, voor een ander vroeg het even wat tijd. Gelukkig was het hoofdgerecht vertrouwder: aardappelpuree, salade en een hamburger, net ook het toetje: ijs! Tijdens de maaltijd maakten ze verder kennis met Denis en zijn gezin. Ook ontmoetten ze Patrick, die de opknapwerkzaamheden voorbereid heeft en aanstuurt, en Jérémie, elektricien en een jongvolwassene uit de kerk van Pontarlier, die deze week graag z’n klusdeskundigheid inzet en speciaal tien dagen vakantie heeft opgenomen om samen te werken met de Nederlandse groep.

Klein en kwetsbaar

De protestantse kerk van Thiers (Unepref) is klein en kwetsbaar. Er komen zo’n vijftien tot twintig mensen naar de kerkdiensten. Op zondagmorgen zorgden de Nederlandse jongeren niet alleen voor extra gevulde plaatsen, maar zetten ze hun muzikale gaven in om de dienst te begeleiden en zongen ze twee liederen in het Nederlands. Gemeentelid Jean-Luc: ,,Als jullie zingen, zien we een lach op jullie gezicht en voelen we de levensvreugde. Jullie hebben me geraakt met jullie liederen, ik had tranen in m’n ogen.” Iedere zondag na de kerkdienst wordt er samen gegeten bij Sophie en Matthias. De maaltijd neemt in de Franse cultuur een belangrijke plek in: daar vinden dé gesprekken plaats en kun je elkaar beter leren kennen.

Enthousiasme

Iedere morgen staat er om half acht een heerlijk ontbijt klaar in de tuin van de kerk. Aansluitend is er een dagopening, waarbij gezongen, gebeden en uit de Bijbel gelezen wordt. De drager onder de werkdag! Een ieder gehuld in werkkleding, werkpet en -handschoenen gaat met enthousiasme aan de slag: het plafond in de bovenzaal moet opnieuw geverfd worden en de voordeur van de kerk geschuurd en opnieuw in de vernis gezet. Met enthousiasme wordt er iedere morgen gewerkt, met zichtbaar resultaat. Op vrijdagmorgen wordt de laatste witte verf op het plafond gesmeerd en een laatste kwast vernis maakt de grote voordeur van de kerk als nieuw. ’s Middags is er ruimte voor ontspanning en het verkennen van de mooie omgeving: Thiers met haar messenmakerij, Vichy met haar waterbronnen, Clermont Ferrand met haar kathedraal van lavasteen en hebben we de oude vulkaan Le Puy de Dôme beklommen.

Spelletjesmiddag

Op woensdagmiddag organiseerden we in het park een Nederlandse spelletjesmiddag voor kinderen. Denis: ,,Ik wil dat ze niet alleen in de kerk aan het werk zijn, maar ook in en voor de stad. Als we alleen maar onder ons blijven, is dat geen mooi getuigenis.” Gehuld in het oranje hadden we een Hollands spellencircuit voorbereid met onder meer koekhappen, zaklopen, spijkerpoepen en verhalenbingo. Enthousiaste kinderen, ouders en opa’s en oma’s, die actief aan de spelletjes deelnamen. Op het moment van het goûter, het moment van drinken en lekkers, werden er crêpes, stroopwafels en roze koeken met een Nederlands vlaggetje gedeeld. Die werden goed ontvangen. Ook klonken er Hollandse kinderliedjes. 

Op een van de bankjes in het park zat iemand alleen, met z’n rug naar ons toe. Ik besloot op hem af te stappen en hem wat van de Hollandse lekkernij te geven. Dat werd met blijdschap ontvangen. Hij heet Pascal (74) en woont in een huis voor ouderen grenzend aan het park. Hij hoorde muziek en dat deed hem naar buiten gaan. Ooit had hij een beter leven: getrouwd, kinderen, geld, geluk. De scheiding verbrak ook het contact met z’n kinderen. Ooit was hij een sportieve en goede hardloper, maar een ernstig motorongeluk zorgde voor een verbrijzeling van z’n linkerbeen; na vele operaties hebben ze hem weer bruikbaar gekregen, maar hij staat niet meer goed in het lood. Een goede baan, maar toch op straat beland. In elkaar geslagen en z’n kaak gebroken. Hij wijst naar z’n misvormde gezichtskant. ,,En nu mag ik hier wonen, veilig en goed.” Pascal is van oorsprong katholiek en het geloof is belangrijk voor hem. Soms gaat hij naar de mis, maar dat lukt hem niet altijd. Hij geniet van z’n crêpes en we delen later van onze picknick. Evangelist Denis bidt met hem en nodigt hem uit voor de kerkdienst. Hij ervaarde dat als een gebedsverhoring. En op zondag was hij in ons midden. Hij genoot!

Sporen van liefde

De Nederlandse jongeren hebben Franse harten geraakt en sporen van liefde getrokken in deze gemeente. Niet alleen een mooi plafond en een prachtige kerkvoordeur die ze achterlaten, maar vooral wie ze waren naar anderen toe: hun hartelijkheid, hun verlangen de ander te dienen vanuit hun geloof, hun lach en de Franse ‘ander’ zien en beter leren kennen. Een reis met wederzijdse impact en die hun leven heeft verrijkt.

Op 31 juli 2024 verschenen in het Friesch Dagblad

In Standplaats vertellen Nederlanders die vanuit hun geloof in het buitenland actief zijn over hun ervaringen. Harriëtte Smit is landelijk jeugdwerkadviseur binnen de Franse Uneprefkerken