Een beker koud water

Niet alleen luiers zijn duur, flesvoeding is voor veel mensen niet te betalen. En terwijl borstvoeding de gezondste voeding voor een baby is, weet ik tegelijkertijd dat het soms een zware opgave is en dat het soms echt niet gaat. Ik zie hier veel hogere percentages baby’s die borstvoeding krijgen dan in Nederland. Want (deels) overstappen op flesvoeding is voor veel moeders hier onbetaalbaar. Moeders eten zelf soms te weinig of eenzijdige voeding. Ik zie veel slecht groeiende en ondervoede baby’s en peuters. Fruit is een luxe.

Duurzaam

En het maakt me soms moedeloos, lamgeslagen. Want wat kan ik nu doen? Natuurlijk, ik bied hen medische zorg, vaccinaties en medicijnen als dat nodig is. Maar die armoede, die blijft. Als kinderen de baby en peuterleeftijd doorgekomen zijn, gaan velen niet naar school. Want: het schoolgeld kan niet betaald worden. Ze krijgen dus niet de kans om met een goede opleiding de armoede te boven te komen. Ze zullen later ook van een klein inkomen rond moeten komen.

Als we praten over ontwikkelingshulp vallen er vaak termen als duurzaam, effectief en doeltreffend. En het is belangrijk om gegeven geld goed te besteden en na te denken hoe we mensen op de lange termijn het beste helpen. Toch kan het verlammend werken en ons zelfs cynisch maken, als we maar wachten tot er een duurzaam plan is om de problemen op te lossen.

Vers fruit

In Mattheüs 10 lees ik echter over een beker koud water. Geen project om waterputten te slaan of een microkrediet om een waterleiding aan te leggen, hoe goed dat natuurlijk ook is. God zegent ook het kleine, het onaanzienlijke.

Op mijn bureau in de kliniek staat tegenwoordig een schaal vers fruit. En met liefde deel ik een appel, een banaan of een verse abrikoos uit aan kinderen die op mijn spreekuur komen. Ik los hun honger en armoede er niet mee op.
Maar ik geloof dat God dit gebaar, deze beker koud water, kan gebruiken om Zijn liefde te laten zien.