Zending in de toekomst

Tijdens ons vorige verlof plaatsten we ietwat baldadig een blog op onze site onder de titel ‘roeping voor dummies’. Centraal stond daar de zin: ''Toen Abram werd geroepen, vertelde de Here hem niet wanneer hij naar Ur zou terugkeren.'' Dat op je website schrijven is één ding, maar wat als je zelf opnieuw geroepen wordt?

Maar eerst: het laatste jaar…

Het is bijna onvoorstelbaar, maar het kerkelijke seizoen 2024/2025 is ons laatste in Praag. Zeker sinds afgelopen zomer zijn we ons daar zeer van bewust. We zijn ontzettend dankbaar voor het werk dat we hier hebben mogen doen en daar zullen we ongetwijfeld nog een keer op terugblikken.

Het is dus ook een jaar van ‘laatste dingen’. Het begon eind augustus met de laatste retraite die we deden met Network Praha (zie de foto’s). Nog één keer zien we deze maand de bomen verkleuren. Nog één keer ambtsdragerverkiezingen in de kerk, maar nu zonder Leendert op het stembiljet. De nieuwe kerkenraad bestaat nu vooral uit Tsjechen, en daarin zien we de groei in de kerk en we hebben vertrouwen dat God met de gemeente verder gaat. Het is ook een seizoen met minder preken, maar met het trainen en coachen van vijf mannen voor hún eerste preek.

Zending deden wel altijd met ons eigen vertrek in gedachten, maar dit jaar wordt het wel heel concreet. En dat is soms spannend, maar ook goed. God gaat door met zijn kerk hier in Praag. En wij? Voor nu willen we vooral nog één jaar alles geven dat we hebben en genieten van de tijd met vrienden en gemeenteleden die we hier hebben. En we ervaren ook zelf dat de Here God doorgaat met ons.

Zending in de toekomst

In de afgelopen maanden zijn we tweemaal gevraagd om te overwegen om ons, na onze uitzending naar Praag, in Bosnië te vestigen voor een gemeentestichtingsproject. Na een maand van intensief gebed, zijn we hierover het gesprek met de GZB aangegaan. Tegelijkertijd heeft een kleine groep vrienden en familieleden met en voor ons gebeden om Gods roepende stem hierin helder te ontwaren.

Door de gesprekken heen werden steeds meer mogelijke obstakels weggenomen, en groeide bij ons het besef dat de Here God ons inderdaad roept naar Bosnië. Tegelijk is het ook een diepe geestelijke strijd geweest. Gaan we opnieuw, helemaal met niets beginnen in een provinciestad in de Bosnische bergen. Onze weg hierin heeft ook diepe consequenties voor onze kinderen. Zij gaan natuurlijk hun eigen weg, maar wij zouden wel ver bij hen vandaan zijn. Kunnen we onze roeping als ouders verenigen met de roeping in het Koninkrijk?

Ook zijn we er ons van bewust dat het praktisch een enorme verandering zal zijn, niet in de laatste plaats omdat het gaat om missionair werk en kerkplanting in Moslimgebied. We namen afgelopen zomer een kijkje in het land en een dorp met een moskee in het midden doet toch anders aan dan wanneer de kerk centraal staat (zelfs als die zoals in Tsjechië vaak buiten gebruik is).

In de komende periode hopen we samen met de GZB en onze ondersteunende kerken het proces verder te doorlopen. We willen jullie nadrukkelijk vragen om in deze periode met ons te bidden. In de eerste plaats voor onze kinderen en hun toekomst. In de tweede plaats voor de gesprekken en ontmoetingen die we met de kerk in Bosnië én in Nederland zullen voeren. Onze roeping staat niet los van onze kinderen, maar ook niet los van de roeping van de kerk, het lichaam van Christus. Bid met ons dat dit proces ons mag leiden op de weg die God ons  wijst – waarheen dat ook is.