William en Monica Jansen
Kost het je wat?
“Hoeveel kost dat?” vraagt Misha, “150 pesos,” antwoord ik. “Is dat veel?” is dan zijn vervolgvraag. Tja… euro’s herinnert hij zich al bijna niet meer. En aangezien de koers 1 euro = 62 peso is, krijgen geldbedragen voor hem een hele andere waarde.
Een ander verschil is het betalen in contanten. Onze portemonnee zit vol met duizendjes, maar aangezien je voor een paar duizend aan boodschappen doet, is die portemonnee soms ook zo weer leeg. Misha vraagt dan verschrikt: “Hebben we nog wel genoeg geld?”.
Misschien is een reden van zijn vragen ook wel de enorme verschillen die hij om zich heen ziet en ook het feit dat hij armoede en arme mensen ook ‘in het echt’ ziet. Armoede is voor hem geen abstract begrip, hij weet hoe het er uit ziet en kent soms ook de mensen persoonlijk. Hij is het ‘gewend’. Voor onszelf is die zichtbare, confronterende armoede vaak lastig. Want of mensen nu ‘arm’ of rijk zijn. Ze zijn van evenveel waarde en dienen gerespecteerd te worden in het leven wat ze leiden en wat ze opgebouwd hebben. Hoe eenvoudig dat dan ook misschien is, het is goed hoe ze het doen en ze zijn niet minderwaardig, omdat ze het met veel minder geld moeten doen. Geld geven is niet altijd het beste wat je kan doen.
"Wij, als ‘rijke westerlingen’ hebben al snel een goed gevoel als we delen: een muntje in een collectebus, oude kleding naar een kringloop voor het goede doel, een maandelijkse gift voor een stichting. Maar dan de vraag: kóst dat delen ons ook wat? Of delen we vanuit onze overvloed? Vanuit wat we toch al “over” hebben?"
Tegelijk ligt het feit er dat door te geven je anderen ook juist weer kan helpen. En weet je…daarin zijn ook juist die mensen in de sloppenwijken een voorbeeld voor ons! Zij leren ons een les: delen, ook als het je wat kost. Wij, als ‘rijke westerlingen’ hebben al snel een goed gevoel als we delen: een muntje in een collectebus, oude kleding naar een kringloop voor het goede doel, een maandelijkse gift voor een stichting. Maar dan de vraag: kóst dat delen ons ook wat? Of delen we vanuit onze overvloed? Vanuit wat we toch al “over” hebben?
Wij zien het hier anders gebeuren. De kerk in de sloppenwijk deelt uit, vanuit het weinige wat ze hebben, reiken ze uit naar anderen. Het domineesechtpaar zou het geld makkelijk zelf goed kunnen gebruiken, voor kleding, voor het opknappen van hun huisje, maar ze koken er een pan eten van voor de kinderen in de wijk. En niet alleen geld. Ze delen ook van hun tijd, die ze niet gebruiken voor hun eigen hobby, maar die ze gebruiken om aandacht te geven aan de kwetsbare jongeren om hen heen. Ze delen zelfs hun huis. Zo klein, maar ze stellen het open voor anderen. Ja, dat kost ze wat. Maar ze doen het blijmoedig en treden daarmee in de sporen van Jezus. Want het kostte Hem álles!
En wij? Het is goed, geven vanuit onze overvloed, blijf dat doen, God heeft het ons niet voor niets gegeven. Maar…durf ook die stap verder te gaan. Deel en geef…ook als het je echt wat kost! Dan zal je merken, de voetstappen van Jezus drukken is een weg die misschien moeilijk lijkt, maar juist blijdschap geeft!
Verhalen uit het werkveld
William en Monica Jansen wonen samen met hun zoontje Misha in Manilla, op de Filipijnen. Zij werken daar als jeugdwerkadviseurs voor Alliance of Bible Christian Communities of the Philipines (ABCCOP). ABCCOP heeft een sterke missionaire visie en wil jongeren laten groeien in geloof en het uitdragen van het Evangelie. Ze houden zich bezig met met het professionaliseren van het jeugdwerk, alsook met de toerusting en training van jeugd en jeugdleiders.
