Johan en Willeke Vrij
Vuurtje
Make me Your vessel. Make me an offering. Make me whatever You want me to be. I came here with nothing. But all You have given me. Jesus bring new wine out of me.
'Make me Your vessel’ ('Maak mij een instrument'). Deze woorden raakten me toen we ze zongen samen met ruim honderd internationale zendingswerkers tegelijk. Ik durfde het ergens niet zo goed te zingen, want het is best spannend om de touwtjes over je leven uit handen te geven. Toch zong ik door, want het is wel mijn hartsverlangen dat ik een instrument in Gods grote wereldwijde kerk mag zijn.
Het is zeker de moeite waard om dit lied eens te luisteren (in het Nederlands ‘Nieuwe wijn’ door Eline Bakker). Wees ’gewaarschuwd’; iedereen mag een instrument zijn, gewoon op de plek waar je bent, woont, studeert of werkt.
Indrukwekkende conferentie
Bovenstaand lied zongen we op een conferentie, georganiseerd door een Albanese organisatie die zowel lokale kerken ondersteunt als ook de zendingswerkers die hier werkzaam zijn. Het was waardevol om zoveel nieuwe mensen te ontmoeten uit verschillende landen over de wereld. Vooral indrukwekkend om te horen dat sommigen van hen al sinds het vallen van het communisme in 1991 actief zijn in Albanië. Wat is er sinds die tijd veel gebeurd in dit land qua ontwikkelingen, maar ook zeker op het gebied van geloven.
"Er is nog genoeg werk te doen, maar er is ook reden tot dankbaarheid met zoveel brandende harten voor Hem."
Kerkgroei
We kregen wat statistieken voorgeschoteld over de ontwikkeling van de kerken en de groei van het aantal gelovigen. Aan het onderzoek deden 187 gemeenten mee waarbij ongeveer 15.000 leden (vanaf 16 jaar) betrokken zijn op een van deze gemeenten in Albanië. Kort voor de COVID-tijd waren dat er ongeveer 12.600, wat betekent dat juist in die tijd ook groei heeft plaatsgevonden.
Door middel van gekleurde briefjes moesten alle aanwezigen aangeven op welke plek men werkzaam is. Als je dan de landkaart bekijkt, zijn er nog heel veel plekken waar geen kerk is en waar ook geen zendingswerkers werkzaam zijn. Dat bracht ons met elkaar tot de conclusie dat er nog genoeg werk te doen is, maar dat er ook veel reden tot dankbaarheid is voor zoveel ‘brandende harten’ voor Hem.
Vlammetje
Voor ons was het goed om wat meer te zien en te horen over alles wat hier gebeurt, welke organisaties actief zijn en welke mensen daaraan verbonden zijn. Er was tijd om elkaar te ontmoeten en voor de kinderen om vriendjes te maken - wat hen ondanks de taalbarrière wonderlijk goed lukt. Dankbaar en vooral ook aangemoedigd keerden we weer naar huis met een nog meer aangewakkerd vlammetje in ons hart! Daarnaast voelen we nog sterker een motivatie om de taal zo snel en zo goed mogelijk te beheersen, zodat we ook echt inhoudelijk diepere gesprekken kunnen voeren met gemeenteleden en voorgangers van de verschillende ‘fokusi’ kerken. En zo met hen ontdekken op welke manier we voor elkaar van dienst kunnen zijn. Kortom, we willen een instrument zijn, maar hebben wel de taal nodig.
Welk vuurtje brandt er in jouw hart, waarvan je wilt delen?
