Niet meer eenzaam

Hij is een van de medewerkers van Recoleta, het café tien stappen van de kerk vandaan, in het centrum van Bogotá: Jerry Hernandez. Tot zeven jaar geleden was hij leerling bij PREA, en dit is zijn verhaal.

"Momenteel ben ik 19, en ik studeer sociale communicatie. Ook speel ik trompet in het filharmonisch orkest van Bogotá. In de tijd die overblijft werk ik bij café Recoleta." Hij heeft een relatief goede jeugd gehad, vertelt hij, maar zijn beide ouders waren altijd aan het werk. Daardoor bracht hij veel tijd alleen door, in huis of op straat. En dat is precies de kwetsbaarheid van de kinderen in Bogotá. De kans dat ze zo in de drugswereld of de criminaliteit belanden, is enorm groot.

Toen de ouders van Jerry over PREA Refugio hoorden, was de beslissing snel gemaakt: de kinderopvang was goedkoop en dichtbij, en het vulde precies de uren die Jerry anders alleen thuis of op straat zou doorbrengen. "Ik leerde een jongetje kennen die na schooltijd ook naar PREA ging. Via hem hoorden mijn ouders van PREA, en besloten ze dat dat voor mij ook een goeie plek zou zijn."

Jerry was zeven jaar oud toen hij voor het eerst naar PREA ging, en vijf jaar lang ging hij er elke dag na schooltijd heen. Wat herinnert hij zich van zijn tijd bij PREA? "De kinderen, vooral. Zeker omdat ik op school alleen omging met kinderen van dezelfde leeftijd. Dat was een groot verschil." Bij PREA spelen kinderen van zo'n vier tot veertien jaar met elkaar. Jerry's ogen lichten op als hij verder vertelt: "En het eten! Daar heb ik elke dag van genoten."

Trompet

"Ik ging in mijn vrije tijd vaak met de verkeerde mensen om, de mensen waardoor je juist in de problemen raakt. PREA zorgde ervoor dat ik van de straat was en dat ik iets te doen had. Door PREA ontdekte ik ook dat ik van muziek houdt, en leerde ik trompet spelen. Dat zijn de twee belangrijkste dingen die ik PREA heb geleerd: ze laten hier elk kind nadenken over hun talenten en geven de ruimte die te ontdekken. En je leert er ook sociale vaardigheden en inzicht in welke invloed mensen op je hebben. Door PREA heb ik veel meer zelfvertrouwen en heb ik van mezelf en mijn lijf leren houden."

In de rest van de stad heeft Jerry nog nooit een programma als PREA gezien. "PREA is wat dat betreft heel uniek. De meeste fundaciones zijn ofwel alleen een plek waar kinderen kunnen eten, ofwel een plek waar ze alleen huiswerkbegeleiding krijgen. Maar PREA is veel meer dan dat. Ze nemen je mee in het hele proces van ontwikkeling, je leert er echt jezelf kennen. En het zorgt ervoor dat veel kinderen de slechte invloed van de straat omzeilen, en juist de buurt kunnen verbeteren.
PREA heeft niet alleen een positieve invloed op de kinderen die er elke dag heengaan, maar ook op hun ouders, hun families en de buurt waarin ze wonen."

Na zijn tijd als leerling bij PREA heeft Jerry nog een jaar of drie geholpen met de logistieke kant van het werk bij het project. "In de ochtend studeerde ik en in de middag ging ik helpen bij PREA, tot dat niet meer te doen was naast mijn studie en mijn werk. Ik wilde graag iets terugdoen voor alles wat PREA voor mij betekend heeft."

Dankbaar

Jerry kijkt vooral met heel veel dankbaarheid terug op zijn tijd bij PREA. "Mijn leven speelde zich echt af bij PREA. Door deze organisatie ben ik geworden wie ik nu ben. Zonder PREA was ik hoogstwaarschijnlijk op straat beland, had ik de muziek niet ontdekt en had ik mijn huidige vrienden niet leren kennen."

Er is de wens om veel meer kinderen zo'n positieve wending in hun leven te geven. Maar daar is geld voor nodig. Help je mee? Lees hier meer over het project.

Elise Verschuure is voor een jaar uitgezonden naar Colombia. Daar draait ze mee in de projecten van de lokale Presbyteriaanse kerk. Eén van die projecten is een kinderopvang voor de allerarmste kinderen uit de achterstandswijken in Bogotá. Lees meer over Elise en haar drijfveer op haar persoonlijke pagina.