Elise Verschuure
Kinderen als de hoop voor een betere toekomst
De 52-jarige Maria Claudia Vargas, die voor haar naasten door het leven gaat als Caya, werkt al zeven jaar fulltime bij kinderopvang PREA Refugio in Bogotá, Colombia. Ze is docent bij de groep Belleza, de middengroep met kinderen in de leeftijd van 8 tot 11 jaar. Wat raakt haar zo in de levens van deze kinderen dat ze al haar tijd aan PREA besteedt?
"Mijn ouders zijn gescheiden toen ik acht jaar oud was. Mijn moeder bleef achter met haar verdriet. Onze ouders hadden ons Rooms-Katholiek opgevoed, maar na de scheiding nam een vriendin van mijn moeder haar mee naar een protestantse kerk. Daar zagen we de impact die dat op haar leven had en hoe het geloof haar geholpen heeft. En zo kwam ik op mijn twaalfde voor een zondagschoolgroep terecht om les te geven."
Dat lesgeven en werken met kinderen de grote passie van Maria Claudia is, was dus al vroeg duidelijk. Op haar 20e begon ze aan de universiteit met een studie Psychologie. Daarnaast studeerde ze aan het seminarie van de Presbyteriaanse kerk en werkte ze in een kinderprogramma van Compassion International. "Ik ben met mijn studie Psychologie gestopt omdat ik predikant wilde worden, en daarvoor moest ik naar het seminarie. Die beide tegelijk doen werd al snel teveel, zeker omdat ik daarnaast ook nog werkte." Predikant is ze maar voor een aantal jaar geweest. Waarom? "Ik trouwde, en bleef thuis om voor het huis en later voor de kinderen te zorgen."
Maria Claudia
"God is mijn Vader, Hij houdt altijd van me en Hij gelooft in mij." Dat is de kern van al het werk wat PREA doet, eigenlijk.
PREA
Acht jaar werkte ze vanuit huis aan allerlei creatieve projecten. Ze ging op de zondagen naar de kerk van waaruit PREA is opgericht, en zo kwamen de twee bij elkaar. Maria Claudia ging een aantal dagen per week de kunstlessen geven aan de kinderen bij PREA. "Dat heb ik een aantal jaar gedaan, en het is eigenlijk langzaam overgegaan in een fulltime baan, niet meer alleen in de creatieve lessen, maar als algemeen tutor en contactpersoon voor de ouders."
De grote motivatie achter haar werk is het feit dat ze iets kan betekenen voor de kinderen. "Kinderen zijn de hoop van een betere toekomst, van een beter land. Bij PREA leren ze dat ze geliefd zijn zoals ze zijn, dat God van hen houdt. Daardoor leren ze ook van alles en iedereen om zich heen houden: mensen, maar ook planten en dieren."
Deze liefde probeert Maria Claudia over te brengen in de wekelijkse devocional, een soort kort bezinningsmoment met de kinderen. Daar leren ze een aantal zinnen die ze elke keer herhalen - in de hoop dat ze voor de rest van hun levens blijven hangen. "God is mijn Vader, Hij houdt altijd van me en Hij gelooft in mij." Dat is de kern van al het werk wat PREA doet, eigenlijk.
Maria Claudia
"Veel van deze kinderen zijn zogenoemde 'ongelukjes', dus de ouders vinden het vaak moeilijk om echt van hen te houden."
Ongelukjes
Voor de kinderen in de centrumlocatie van PREA (de opvang heeft twee locaties) is het niet direct de armoede die hen hun kansen ontneemt - het is het gebrek aan aanwezige ouders. De meeste ouders werken hele dagen, dus de kinderen zijn vaak geïsoleerd en eenzaam. "Ik hoop dat door het werk van PREA mensen de waarde van de kinderen in gaan zien. Kinderen hebben niks aan speelgoed als ze geen liefde krijgen." Ze wordt emotioneel als ze vertelt over de liefde die de kinderen nodig hebben. "Veel van deze kinderen zijn zogenoemde 'ongelukjes', dus de ouders vinden het vaak moeilijk om echt van hen te houden. Dat is zó zonde! En juist die cirkel proberen we bij PREA te doorbreken, door de kinderen hun eigen waarde te leren en te zorgen dat de geschiedenis zich niet herhaalt."
Bij PREA leren de kinderen liefhebben en accepteren dat er van hen gehouden wordt. Dat heeft impact op hun hele verdere leven en de manier waarop ze in het leven staan. Maria Claudia noemt Juan Pablo als voorbeeld, een van de oudere jongens van de groep op de centrumlocatie. "Zijn moeder is verslaafd en leeft op straat, dus hij groeide op bij zijn opa. Toen die overleed, ging hij naar het huis van zijn andere opa. Hij mist de basic dingen die je van je moeder leert. Totdat hij bij PREA kwam, had hij bijvoorbeeld nog nooit groente gegeten. Ook knuffelen was helemaal nieuw voor hem. Dat soort dingen mogen wij hem hier leren."
Help jij mee?
Kinderen als Juan Pablo zouden in veel gevallen gebaat zijn bij psychologische hulp. PREA heeft op dit moment niet het geld in huis om een psycholoog in dienst te nemen, maar het is een droom van Maria Claudia om als PREA ook deze vorm van hulp te kunnen bieden. Helpen jullie mee deze droom te verwezenlijken en de kinderen een stabiele basis te geven voor de rest van hun leven?
Elise Verschuure is voor een jaar uitgezonden naar Colombia, waar ze haar journalistieke ervaring inzet om het werk onder kinderen in achterstandswijken onder de aandacht te brengen. In het afgelopen jaar draaide ze zelf volop mee in de projecten van de kerk.
