"We herkennen onszelf helemaal in de documentaire. De opnamedagen waren ontspannen en gezellig met elkaar, en dat zie je ook terug. Natuurlijk kijken we ook kritisch naar onszelf: komt ons verhaal over zoals we het bedoelden? Maar boven alles hopen we dat de documentaire kijkers helpt om met anderen in gesprek te gaan over de zin van zending."

“Vooraf hebben we hierover gesproken met elkaar.  Maar zodra we besloten om mee te doen, was het voor ons helder: onze kinderen horen erbij. We zijn hier samen als gezin en zonder hen zou het plaatje niet compleet zijn.”

"We vinden het mooi dat kijkers ontdekken dat zendingswerkers ook een gewoon en alledaags leven hebben. Het is onze missie om in de kleine dingen iets van de grootheid van God te laten zien. Je invloed is beperkt, het gaat om enkele mensenlevens waarvoor je van betekenis bent. Maar die mensen kunnen weer een positieve impact hebben op anderen."

“Dat zendingswerk voor iedereen toegankelijk is, met de gaven en talenten die jij hebt. Dit hoeft niet altijd in lijn te zijn met je huidige opleidingen en werkervaring. Daarnaast ook dat je in het zendingswerk bereid moet zijn om je eigen plannen en visie aan te passen en ondergeschikt te maken aan de context waarin je werkt. Dan kunnen er mooie dingen gebeuren.”

“Bespreek je verlangen met God, deel het met de mensen om je heen en ga eens op de koffie bij de GZB bijvoorbeeld. Haast je niet, maak genoeg tijd vrij om jezelf voor te bereiden door bijvoorbeeld een jaar naar een interculturele bijbelschool te gaan.”

“Ik vind dat we als zendingsorganisatie steeds nieuwe manieren moeten zoeken om te laten zien, maar vooral ervaren, wat zending in deze tijd betekent. De documentaire volgt mensen in hun gewone leven. Die beelden komen echt binnen en de verschillende verhaallijnen versterken elkaar. Dat maakt veel meer indruk dan een klassieke presentatie.”

“De reis naar Kenia was het sluitstuk van jarenlange gesprekken met de kerk in Kenia. In die gesprekken was duidelijk geworden: we moeten elkaar schuld belijden en vergeven. Ik vond het bijzonder om in Nederland en in Kenia de persoonlijke verhalen te horen die aanleiding waren voor de schuldbelijdenis. Zo kregen de woorden een gezicht.”

“Het was bijzonder om te zien hoe de woorden die we samen zorgvuldig hadden voorbereid, tot leven kwamen toen we ze hardop uitspraken. We waren allebei ontroerd. Het vragen om vergeving, die vergeving horen, het uitwisselen van het kruis en de omhelzing erna raakten me diep. Ook omdat ik besefte dat ik dit namens heel veel mensen deed van wie ik inmiddels het verhaal had gehoord.”

“Aan elke schuldbelijdenis die we naar elkaar toe uitspraken, hebben we een belofte verbonden hoe we het beter willen doen. Bijvoorbeeld dat we kleine stappen in de samenwerking waarderen en niet alleen grootse plannen willen maken. Als we in gesprek zijn, houden we elkaar daaraan.”

“Ik geloof dat de documentaire je echt laat ervaren dat zending zin heeft en hoe dat in deze tijd anders is dan vroeger. Een samenvatting in één zin zou de documentaire natuurlijk geen recht doen. Ik hoop vooral dat de kijkers geraakt worden en daardoor verder willen praten over wat ze hebben gezien. En het zou helemaal mooi zijn als ze de link doorsturen aan anderen en met hen in gesprek gaan.”

"De wereldkerk is een bron van inspiratie. Ik word altijd enthousiast van contacten met christenen uit andere culturen. We kunnen zoveel van elkaar leren! Toen de GZB mij vroeg of ik een predikant uit Zimbabwe wilde ontvangen, hoefde ik daar dan ook niet lang over na te denken. Dit soort ontmoetingen helpt mij scherper te zien wat de kern van het Evangelie is en waar de uitdagingen in onze eigen situatie liggen."

"Onze Hervormde gemeente Elim ’t Harde kijkt met veel dankbaarheid terug op het bezoek van ds. Chikuku. Hij werd ontvangen als een broeder in het geloof. Zijn bijdrage tijdens onder andere catechisaties, de Bijbelkring voor ouderen en de kerkenraadsvergadering werd zeer gewaardeerd.

De opnames door Nachtzon Media zijn op een discrete en respectvolle manier gemaakt. We hebben veel waardering voor de zorgvuldige aanpak."

“Dominee Chikuku is, net als ik, een dienaar van het Woord. Ik wilde graag de gelijkwaardigheid tussen ons beiden zichtbaar maken. Het was dus een bewuste keuze: of we dragen allebei een zwart pak, of we dragen beiden een toga. Speciaal voor deze gelegenheid heeft een emeritus predikant uit onze gemeente zijn toga uitgeleend.”

"Twee dingen wil ik noemen. Ten eerste: verblijd je in de goedheid van God. De vreugde over het Evangelie is in de kerk van Zimbabwe en in het leven van veel christenen daar veel zichtbaarder aanwezig dan bij ons. Dominee Chikuku hield mij daarin een spiegel voor.

Ten tweede: deel het Evangelie vrijmoedig. Zijn confronterende vraag over het aantal recente bekeerlingen in onze gemeente en de stand van onze missionaire activiteiten zette mij aan het denken. Dominee Chikuku deelde een waardevol inzicht vanuit zijn ervaring met zendingswerkers in zijn land: ‘Mensen die vertrouwd zijn met hun eigen cultuur weten het beste hoe je contact maakt met mensen die het Evangelie nog niet kennen.’ Als Nederlander ben je dus bij uitstek in staat om het Evangelie te delen met andere Nederlanders."

"Ik hoop dat mensen beseffen dat zendingswerk in de 21e eeuw gebaseerd is op gelijkwaardigheid en wederkerigheid. Gelovigen in andere landen brengen veel kennis en ervaring mee. Verbondenheid met de wereldkerk kan ons in het geseculariseerde Westen helpen om trouw te blijven aan onze roeping. Ik hoop ook dat mensen zendingswerk gaan of blijven steunen en dat het verlangen om het Evangelie te delen aangewakkerd wordt."

"Het leek ons belangrijk om mee te doen, omdat we met elkaar als christenen (moeten) ontdekken en leren hoe we missionair in de wereld kunnen staan. We willen daar graag onze bijdrage aan leveren en een documentaire is daarvoor een mooi middel!"

"Europa heeft het Evangelie hard nodig. Een bijkomend voordeel is misschien dat ons verhaal iets meer op dat van Nederland lijkt, waardoor je gemakkelijker over je eigen situatie kunt nadenken."

"Ze heeft ontdekt wie Jezus is. Dat was een proces van elkaar leren kennen, deel worden van een gemeenschap en meedoen met geloofsactiviteiten, zoals Bijbellezen, bidden en zingen. Dat het ‘methodische’ verhaal. Als je een spade dieper steekt, zie je vooral dat ze meerdere ervaringen heeft opgedaan en dat de Heilige Geest aan het werk was."

"Het laat zien dat we werken zonder dubbele agenda. We zijn oprecht geïnteresseerd in mensen, zonder ze iets te willen 'verkopen'. Je kunt doelgericht allerlei christelijke activiteiten organiseren, maar het gaat in de eerste plaats om relaties. Niet onze spitsvondigheden bouwen het Koninkrijk, maar de Heilige Geest."

"Evershagen is een fijnere plek geworden voor veel mensen. Buren kennen elkaar beter en zorgen meer voor elkaar. Er is een beetje minder eenzaamheid en hopeloosheid. Een kleine groep mensen ontdekt wie Jezus is. Een grote groep heeft meer beeld bij het christelijk geloof en leert daar nieuwe dingen over. Ook groeit er in Evershagen een generatie kinderen op voor wie God en Jezus een vaste realiteit zijn."